Op vakantie naar Dubrovnik
Ondanks het feit dat er veel mooie plekken op de wereld zijn, beweren de inwoners van Dubrovnik dat hun stad de mooiste is. Warm zuidelijk weer, wijd open blauwe luchten, smaragdgroen en donkerblauw kristalhelder water dat de rotskust streelt en zich uitstort in talloze baaien en inhammen, op zandstranden en steile riffen versierd met de prachtigste Mediterraanse en subtropische planten.
Zelfs in de winter geniet Dubrovnik van een zee van zon, bloemen en sappige sinaasappel- en citroenbomen dankzij de gematigde mediterrane omgeving. De gemiddelde jaartemperatuur is ongeveer 17°C, met een gemiddelde winter- en zomertemperatuur van respectievelijk 10°C en 26°C. Er zijn meer dan 250 zonnige dagen per jaar. Ongeveer 21°C is de typische zeetemperatuur in de zomer. Hoewel zwemmen in overdekte hotelbaden het hele jaar door mogelijk is, begint het zwemseizoen in het water al in april en soms al veel eerder.
Van Neum in het westen tot Sutorina en Ponte Ostre in het oosten wordt het zuidelijkste deel van de Republiek Kroatië en haar Dalmatische provincie bestreken door Dubrovnik en de aangrenzende districten. Zowel de Republiek Montenegro als de Federatie van Bosnië en Herzegovina grenzen aan dit gebied. De berg Snijenica en zijn berggebied vormen het meest landinwaarts gelegen punt in deze lange, smalle kuststrook die zich naar het oosten uitstrekt in de Konavle Polje (velden) onder de Dinarische Alpen en lage bergtoppen.
De grenslijn volgt de bergtoppen en nadert af en toe de zee met slechts enkele honderden meters aan de ene kant, die een grens deelt met Herzegovina, en aan de andere kant, die een grens heeft met Montenegro (zoals bij Duboka Ljuta).
Geschiedenis van Dubrovnik
De stad Dubrovnik wordt beschermd door UNESCO. Uit gegevens blijkt dat de menselijke bewoning in het gebied rond Dubrovnik teruggaat tot tussen 6000 en 2000 voor Christus. Legende en historische feiten zijn in de loop van de geschiedenis samengesmolten, waardoor het bestaan van de stad werd verdoezeld. Het ontbreken van enige overgebleven documentatie bemoeilijkt het hele opsporingsproces, en de weinige historici die dit onderwerp bestuderen staan voor de uitdaging werkelijkheid van fantasie te scheiden.
Dubrovnik houdt al minstens 14 eeuwen stand bovenop zijn steile kliffen, waardoor zijn leeftijd onbetwistbaar is. Epidaurum, een nog vroegere stad, dateert van vóór Dubrovnik en lag waar nu Cavtat ligt, ongeveer 18 kilometer ten zuidoosten van Dubrovnik. De stad heeft minstens 10 tot 12 eeuwen bestaan voordat ze werd verwoest. Nogmaals, historici weten het niet zeker. Sommigen denken dat de kolonie in 600 voor Christus door de Grieken werd gesticht. Na de verwoesting van de stad vluchtten sommige inwoners naar nabijgelegen gebieden (de huidige “upa Dubrovaka”), waar zij zich vestigden in de ommuurde nederzettingen Spilan en Gradac (Burnum), evenals het rotsachtige eilandje Laus, dat later diende als het oorspronkelijke stadscentrum van het oude Dubrovnik.
Door de snelle kolonisatie van Laus ontstond in de zevende eeuw een nieuwe stad, die nu Dubrovnik heet. Op dat smalle, rotsachtige gebied zou deze stad zich sterk wortelen en een prachtige, heroïsche geschiedenis opbouwen in de turbulente decennia die zouden volgen. Met uitzondering van enkele versterkte Romeinse steden die door de snelle Slavische bevolking geïsoleerd raakten van de rest van het rijk, hadden de Slavische stammen, waarvan de Kroaten één van de betere waren, al in de zevende eeuw vaste woonplaatsen gevestigd langs het grootste deel van de oostelijke Adriatische kust.
In tegenstelling tot de groei van steden met een Romeinse bevolking, ontstond aan de voet van de berg Sr, dicht bij Ragusium, een gehucht dat de Kroatische naam Dubrovnik kreeg. De naam was geïnspireerd op de eikenbossen, die ook nu nog “dubrave” heten. De zeestraat tussen de twee dorpen kromp in de loop van de 10e en 11e eeuw door verzachting en droogde uiteindelijk helemaal op. De oude stad Dubrovnik, een stedelijk gebied dat tot op heden bewaard is gebleven, ontstond tegen het einde van de 12e eeuw toen de twee dorpen, die eerder verenigd waren, werden versterkt en verstevigd onder dezelfde stadsmuren.